Eerste werkdag in het evangelische krankenhaus

Maandag 18 augustus.

Wij moesten ons vandaag om 12:00 melden in het ziekenhuis, wij werden tevens weer opgewacht door Martin en hij heeft ons het ziekenhuis laten zien, daarna hebben we de andere begeleiders ontmoet, mijn afdelingsbegeleider heet Jörg, onze begeleiders hebben iets over zichzelf verteld en wij iets over onszelf, dit moest natuurlijk gelijk in het Duits want wij zijn niet voor niets in Duitsland.

Na de ontmoeting konden we ons uniform jasje ophalen helemaal beneden in een kelder, wij moesten hier onze uniformen passen en wij werden daarna naar de afdeling gebracht. Op dat moment splitsten onze wegen en gingen we allemaal naar onze eigen afdeling, ik loop dit half jaar stage op neurochirurgie en Jörg liet mij de afdeling zien, ik leerde de eerste collega’s kennen en moest daarna weer mee naar beneden naar het kantoor van Jörg om nog enkele dingen te bespreken, na 1 uur gezeten te hebben en te hebben gepraat, mocht ik weer terug naar de afdeling waar ik mijn begeleidster Karin ontmoette, een hele aardige mevrouw die werkt op de afdeling neurochirurgie.

zei heeft normaal 4 patiënten die voor of na een operatie worden opgenomen zodat deze patienten in de gaten gehouden kunnen worden, mochten er complicaties zijn dan kan daar gelijk op worden ingesprongen, de patiënten krijgen op onze afdeling, elektronen op zodat de vitale functies gemeten kunnen worden. Ook word de bloeddruk om het uur gecontroleerd, de patiënten die na 1 dag en nacht goed zijn en geen complicaties hebben mogen naar een ander station(afdeling) waar er minder controle is en waar zei kunnen gaan herstellen. Sommige patiënten krijgen wel complicaties en moeten daarom langer op onze afdeling blijven, deze patiënten moeten langer in de gaten gehouden worden omdat zei bijvoorbeeld nog niet zelf kunnen ademen, slikken, en omdat bijvoorbeeld hun vitale functies nog niet goed functioneren.

Ik kwam dus op de afdeling en mocht meelopen met Karin, zei liet mij zien wat zei dagelijks doet. Ik had vandaag een avond dienst en ik mocht helpen met het toedienen van de sondevoeding en vocht+medicatie. Ook mocht ik de trombose injecties doen, die overigens alle patiënten standaard krijgen ter voorkoming van. Verder gingen wij de patiënten wisselligging geven, zorgen wij dat de patiënten goed liggen met armen en benen, en werd de mond uitgezogen, dit werd gedaan omdat de patiënten vaak niet zelf kunnen slikken en daarom erg veel slijm vasthouden in de mond en keelholte. De vitale functies werden gemeten en er werd hulp aangeboden waar nodig. Op deze afdeling liggen vandaag 4 patiënten, 1 patiënt mag morgen naar de revalidatie en word dan ontslagen van de afdeling neurochirurgie, deze patiënt is ook nog weinig hulp nodig maar is ook weer niet stabiel genoeg om naar de gewone afdeling te gaan, deze mevrouw vertelde mij dat zei ging rijden van de plaats Stutgard naar huis en dat zei nog 10 minuten moest voordat zei thuis was, toen kreeg zei een auto ongeluk en hierbij liep zij beschadiging op aan de hersenen en kon zei bepaalde dingen niet meer zelf, deze mevrouw had de leeftijd van 75 jaar en mag dus morgen naar de revalidatieafdeling toe.
Tevens hebben wij 1 patiënt die sondevoeding heeft en die niet kan slikken, dus geen eten en vocht tot zich kan nemen, deze patiënt kan ook niet praten dit ter gevolge van een hersentumor operatie. Deze mevrouw krijgt overigens ook zuurstof toegediend en word continu in de gaten gehouden, de vitale functies worden continu gecontroleerd doormiddel van elektronen en doormiddel van een bloeddrukmeter. Deze mevrouw krijgt wisselligging, het incontinentie materiaal word verwisseld en deze mevrouw krijgt voeding en vocht door de sonde (50 voeding 50 vocht) + medicatie om 08:00 – 12:00 – 18:00 – 20:00, deze medicatie word gemalen en door de sondevoeding gedaan. Ook krijgt deze mevrouw een trombose injectie, en tevens worden de mond en keelholte uitgezogen om slijm te verwijderen.
Dan is er nog 1 mannelijke patiënt die hetzelfde ziektebeeld heeft als patiënt 2, deze meneer heeft ook sondevoeding, vocht+medicatie en kan ook weinig spreken en slaapt veel, tevens worden ook hier de vitale functies telkens bewaakt en word de bloeddruk om de 2 uur gecontroleerd, vandaag is deze meneer af en toe wakker maar merendeels van de tijd slaapt hij. Ook hier word wissel ligging toegepast en meneer krijgt ook een trombose injectie net zoals de andere patiënten, deze meneer kan ook niet goed slikken dus ook hier worden de mond en keelholte uitgezogen en ontdaan van slijm zodat er geen verstikkingsgevaar optreed.
Tussendoor heb ik een andere collega ontmoet die vorig jaar 1 jaar in Nederland heeft gewoond en gewerkt als au pair, deze collega genaamd Birgit heeft mij het ziekenhuis laten zien, de verschillende afdelingen(stations zoals dat genoemd word hier) en plaatsen als het lab, de operatie kamer, de plaats waar CT-scans en de MRI worden gemaakt en de eerste hulp heeft zei mij laten zien, omdat zei wel redelijk goed Nederlands spreekt kon ik goed begrijpen wat waar was en kon ik mijn vragen stellen. Na de rondleiding gingen wij terug naar onze eigen afdeling en ik mocht helpen op het station waar de mensen komen nadat ze van onze afdeling komen, dus de mensen die al redelijk veel zelf kunnen en die alleen hulp nodig zijn bij bijvoorbeeld naar bed gaan, de nachtkleding aandoen, en die moeten worden aangestuurd bij bijvoorbeeld het tanden poetsen en de alle dagelijkse dingen. Dit was ook leuk om te doen omdat je op deze afdeling wat meer met de patiënten kunt praten, na een tijd werd ik weer opgehaald door Karin omdat ik weer moest helpen op mijn eigen afdeling, de medicatie moest weer worden toegediend + het vocht en de voeding, ook de wisselliggingen moesten weer worden uitgevoerd, er moest worden gecontroleerd op druk en decubitus plekken, en ook het incontinentiemateriaal moest verwisseld worden. Tussendoor hadden wij etenspauze en om 21:00 was ik vrij.