kort verhaaltje voor het slapen gaan

Guten Tag Frauen und Herren

Mijn Duits word met de week beter, vanaf mijn telefoon een korte update,

Niet dat dat zo snel gaat maar nu heb ik in iedergeval internet want iedereen slaapt, haha.. Ik ben dinsdag weer terug gekomen in Duitsland, en toen ik de afdeling op liep voor mijn late dienst,hoorde ik een stem die ik herkende, het was mijn prachtige patiënt met down die weer vrolijk rond huppelde en morgen (woensdag) naar huis mag, ddus nog een dag een beetje leven in de brouwerij, ook was mijn patiënt die Nederlands spreekt ook nog daar, hij schudde me hartelijk de hand, en zijn haar was op speciale wijze weer aan zijn hoofd geplakt of geniet en ik vroeg aan hem of hij überhaupt geopereerd was, zo goed zag het er uit.. ook de private patiënt ernaast die ik had begeleid was er toevallig nog, ook al hadden we afgesproken dat hij al weg zou zijnn als ik terug kwam, maar voor controller had hij toch nog moeten blijven dus ook deze man vond het leuk me nog even te zien, bij deze man zag ik pas echt goed , her verschil van een zieke man in bed, en een man die zich weer fit voelt, hij zag er weer gezonder uit..om maar gezond te noemen,

Maar mijn avond dienst verliep best rustig, behalve het monent dat een pastient die de hele dag zo lief en aardig was totaal niet gedesoriënteerd, opeens het tegenovergestelde werd, met de bedhekken omhoog was mevrouw zelfs niet tegen te houden, en ze klom ervdam ook letterlijk Bijna overheen, tot meerdere keren aan toe..totaal gedesoriënteerd en wou naar huis met de taxi, niet mogelijk dus maar dat kon je niet aan haar verstand brengen , Minn dienst sat er op, dus de nachtdienst nam het over van ons.. om 03:00 is ze gaan slapen, pff haha!

Woensdag, een vroege dienst gehad, dat is altijd best zwaar van laat slapen naar erg vroeg weer uit bed gaan, maar het moet, het was een ochtend niet normaal druk, iemand die slecht werd in de ochtend en eigenlijk naar een ander station zou moeten, met een zuurstof van 8 liter en dan nog 84 dat is niet best, maar er was simpel weg geen plek, dus meneer moest met bed op de gang wachten tot half3 middags, ongeloof had iedereen, de situatie was heel apart, we moesten telkens bloeddruk , puls en temperatuur meet en natuurlijk het zuurstof gehalte.

Ondertussen hadden we natuurlijk nog veel meer patiënten, mijn patiënt met down gaat naar huis vandaag.. en wou niet weg, ik heb haar tassen ingepakt, knuffel mee en toen de begeleidings dienst kwam had ze geloof ik helemaal geen benul van dat ze weer naar huis ging..

Verder waren er veel artsen besprekingen, en veel vitale functies moesten gebeuren worden. Ook wat mensen werden naar een andere Kamerlid gebracht. Vanwege bijvoorbeeld overlast met de andere patiënten op de kamer, ook een mevrouw naar de röntgenfoto gebracht, worden we als we net weer boven zijn aangeroepen of we naar beneden kunnen komen voor een andere scan, zelfde patiënt..Dus weer naar beneden met bed en patiënt, naar de MRT.

Ondertussen in een andere kamer trok een patiënt even de infuus toegang eruit, dus een hand vol bloed, verband erom pleister eronder en later weer een nieuwe erin doen.. altijd druk en overal tegelijk zijn dat is het werk op deze afdeling, maar het is wel afwisselend en leuk, en je eert er veel.

Nou dit was het voor 2 dagen weer,
welterusten.